Een feestelijke afsluiting.
Om
het koorseizoen feestelijk af te sluiten organiseerden Lajla en Franca
een boottocht voor ons Rootskoor. Dit keer op de Rotte. Onder leiding van onze roerganger :kapitein Ronald van "Rotterdamishot.nl"
In
plaats van de gebruikelijke harde banken en stalen relingen van de
Plaswijkboot konden wij ons nu ingraven in een zee van kussens met
uitzicht op een bar-unit ( met daaronder de motor die de hartige hapjes
mooi op temperatuur kon houden ) die haar gelijke niet kent.
Aan
de prikkers in de gehaktballetjes ( creatie José ) was het al een
beetje te zien: vanavond zouden alle neuzen in dezelfde richting gaan
staan met als doel: een avond genieten van elkaar en alles wat daar
omheen was.
De
wortelcake van Dorien ( die vandaag ook nog eens jarig was ) vond veel
aftrek al verkleinde het de kans op vierstemmig zingen. Maar vanavond
was dat minder belangrijk.
Teneinde
onze gelukservaringen ook commercieel te kunnen benutten maakte mevrouw Ronald een filmpje van onze afvaart ( twee keer zelfs ).
Het hondje dat aanvankelijk ons toeblafte legde zich al snel neer bij
zoveel afstemming.
En
terwijl wij ons voortbewogen door dit oer-hollandse landschap vloeide
de wijn veelkleurig in de glazen en werd het bier verspreid vanuit het
vooronder.
Carnivoren, omnivoren en herbivoren.....aan iedereen was gedacht en viel er wel iets te knabbelen. Tapenadas, komkommers, olijven, appelflappen, pistachenootjes, meloenen, enz. kwamen aan de lopende band voorbij.
Opvallend was de goede sfeer aan boord en al hadden we weinig publiek.....elkaar toezwaaien kon ook.
Geleidelijk
aan lieten we het groen achter ons en naderden we de stad. In eerste
instantie vooral met woonboten aan beide zijden. Ook passeerden wij
diverse roeiverenigingen die gevestigd waren in de tijd van voor de
Willem-Alexanderroeibaan.
De
tocht voerde verder Rotterdam Noord in. Onze eerste toehoorders werden
zichtbaar en met ons Nouyana nouyana kregen wij vele multiculturele
handen op elkaar ( behalve als ze zwaaiden, wat ook leuk was ). Ja hier
voer een Wereldkoor de havenstad Rotterdam binnen en dat werd gehoord en gezien.
Behalve
als we een lage brug onderdoor moesten. Ons prachtige Amadolo klonk dan
toch wat benepen. Tenzij je in de juiste stand lag natuurlijk......
Echt
sensationeel werd het echter bij de nadering van "Picknick-Island" dat
vlak bij het Noordplein in het water lag te schitteren. Een soort
feestelijke disco met opblaasbootjes, muziek en veel fun.
Met een watergeuzengevoel en bereid tot enteren voeren wij er recht op af.
Herbert,
die ons normaliter maant om vooral toch zachtjes te zingen ( hij kan
dat als geen ander ), riep ons nu op tot een overdonderend
MNOGIE LETA !!!!!
Het klonk alsof behalve de Tsaar wij allemaal wel honderd jaar waren
geworden !!! En dat maakte indruk op de Picknickers, die zich maar al te
graag op ons afstemden. Dat hadden ze nog nooit gehoord !
Er dreven ook wat dronken feestvierders in opblaasbootjes rond, maar ook die werden er alleen maar vrolijk van.
Ja, zwaaien dat deden we vanavond volop. En dat geeft verbinding, zelfs in het duister.
Het
een en ander ( het werd wel een apocalyptisch moment ) werd verkeerd
begrepen en dus kregen we de reddingsbrigade achter ons aan. Met
trillende handen kon ik het vastleggen ( sorry ).
Weldra
keerde echter de rust terug en voeren wij tussen de waterwoningen in het
centrum, alwaar wij ook voor een sanitaire stop uitgenodigd werden. Hoe
dat er uit heeft gezien weet ik niet. Iemand moest aan boord blijven.
Wel viel mij op dat er daarna meer opluchting voelbaar was.
Ook in het centrum van Rotterdam trok onze harmonie en muzikaliteit veel belangstelling.
Janneke Hoek zou daar later in een literair en filosofisch moment het volgende over schrijven:
Bijzonder om door Rotterdam te varen en dan die gordijnen die
opengingen, foto’s die al dan niet uit de slaapkamer gemaakt werden, de mensen
op het balkon en op de bankjes, hangjongeren; iedereen zwaaide en luisterde.
Wat een energie!
Zelfs de toren van de Laurenskerk kwam even vanachter de bomen kijken.
Mooie
stille momenten waren er ook. Vooral als wij weer in de donkerte van
een brug verkeerden. De verlichting bracht dan iets van Kerstsfeer.
Helaas......dat repertoire...........
Inmiddels
werd het buiten ook donker en bracht onze kapitein ons snel terug. Ook
omdat de regen eraan kwam. Herbert probeerde dat nog te keren door wat Afrikaanse bezweringsliederen in te brengen.
En hoe wonderlijk: vlak voor wij aanmeerden (
motor af, stil uitdrijvend ) zongen we ons wonderschone "Irish
Blessing" met "Rain upon your fields" en ja daar kwamen de eerste
druppels.
Een magisch moment.
Snel
werd de boot ontruimd en opgeruimd. De kapitein ging nog even een
overkappinkje opzetten, terwijl wij ons begaven naar het ludieke en
historisch gegroeide huis van Lajla.
Daar
was het tijd voor de " Afterparty" en werden onder meer Heleen en Theo geroemd voor hun inzet om ons koor te laten groeien tot wat
het ook nu weer is: een Wereldkoor, met veel vers groen.
Rotterdam, 30 juni 2017.
tekst : Henk.
foto's : Henk, Wietske.
