Het Rootskoor vaart het seizoen uit.

Een feestelijke afsluiting.

Om het koorseizoen feestelijk af te sluiten organiseerden Lajla en Franca een boottocht voor ons Rootskoor. Dit keer op de Rotte. Onder leiding van onze roerganger :kapitein Ronald van "Rotterdamishot.nl"

In plaats van de gebruikelijke harde banken en stalen relingen van de Plaswijkboot konden wij ons nu ingraven in een zee van kussens met uitzicht op een bar-unit ( met daaronder de motor die de hartige hapjes mooi op temperatuur kon houden ) die haar gelijke niet kent.

 Aan de prikkers in de gehaktballetjes ( creatie José ) was het al een beetje te zien: vanavond zouden alle neuzen in dezelfde richting gaan staan met als doel: een avond genieten van elkaar en alles wat daar omheen was.

 De wortelcake van Dorien ( die vandaag ook nog eens jarig was ) vond veel aftrek al verkleinde het de kans op vierstemmig zingen. Maar vanavond was dat minder belangrijk.

Teneinde onze gelukservaringen ook commercieel te kunnen benutten maakte mevrouw Ronald een filmpje van onze afvaart ( twee keer zelfs ). Het hondje dat aanvankelijk ons toeblafte legde zich al snel neer bij zoveel afstemming.

En terwijl wij ons voortbewogen door dit oer-hollandse landschap vloeide de wijn veelkleurig in de glazen en werd het bier verspreid vanuit het vooronder.

 Carnivoren, omnivoren en herbivoren.....aan iedereen was gedacht en viel er wel iets te knabbelen. Tapenadas, komkommers, olijven, appelflappen, pistachenootjes, meloenen, enz. kwamen aan de lopende band voorbij.

 Opvallend was de goede sfeer aan boord en al hadden we weinig publiek.....elkaar toezwaaien kon ook.

Geleidelijk aan lieten we het groen achter ons en naderden we de stad. In eerste instantie vooral met woonboten aan beide zijden. Ook passeerden wij diverse roeiverenigingen die gevestigd waren in de tijd van voor de Willem-Alexanderroeibaan.

De tocht voerde verder Rotterdam Noord in. Onze eerste toehoorders werden zichtbaar en met ons Nouyana nouyana kregen wij vele multiculturele handen op elkaar ( behalve als ze zwaaiden, wat ook leuk was ). Ja hier voer een Wereldkoor de havenstad Rotterdam binnen en dat werd gehoord en gezien.

 Behalve als we een lage brug onderdoor moesten. Ons prachtige Amadolo klonk dan toch wat benepen. Tenzij je in de juiste stand lag natuurlijk......

Echt sensationeel werd het echter bij de nadering van "Picknick-Island" dat vlak bij het Noordplein in het water lag te schitteren. Een soort feestelijke disco met opblaasbootjes, muziek en veel fun.
Met een watergeuzengevoel en bereid tot enteren voeren wij er recht op af.

 Herbert, die ons normaliter maant om vooral toch zachtjes te zingen ( hij kan dat als geen ander ), riep ons nu op tot een overdonderend

MNOGIE LETA !!!!! Het klonk alsof behalve de Tsaar wij allemaal wel honderd jaar waren geworden !!! En dat maakte indruk op de Picknickers, die zich maar al te graag op ons afstemden. Dat hadden ze nog nooit gehoord !

Er dreven ook wat dronken feestvierders in opblaasbootjes rond, maar ook die werden er alleen maar vrolijk van.

Ja, zwaaien dat deden we vanavond volop. En dat geeft verbinding, zelfs in het duister.

Het een en ander ( het werd wel een apocalyptisch moment ) werd verkeerd begrepen en dus kregen we de reddingsbrigade achter ons aan. Met trillende handen kon ik het vastleggen ( sorry ).

Weldra keerde echter de rust terug en voeren wij tussen de waterwoningen in het centrum, alwaar wij ook voor een sanitaire stop uitgenodigd werden. Hoe dat er uit heeft gezien weet ik niet. Iemand moest aan boord blijven. Wel viel mij op dat er daarna meer opluchting voelbaar was.

Ook in het centrum van Rotterdam trok onze harmonie en muzikaliteit veel belangstelling.
Janneke Hoek zou daar later in een literair en filosofisch moment het volgende over schrijven:

Bijzonder om door Rotterdam te varen en dan die gordijnen die opengingen, foto’s die al dan niet uit de slaapkamer gemaakt werden, de mensen op het balkon en op de bankjes, hangjongeren; iedereen zwaaide en luisterde. Wat een energie!

 Zelfs de toren van de Laurenskerk kwam even vanachter de bomen kijken.

Mooie stille momenten waren er ook. Vooral als wij weer in de donkerte van een brug verkeerden. De verlichting bracht dan iets van Kerstsfeer. Helaas......dat repertoire...........

 

 Inmiddels werd het buiten ook donker en bracht onze kapitein ons snel terug. Ook omdat de regen eraan kwam. Herbert probeerde dat nog te keren door wat Afrikaanse bezweringsliederen in te brengen.

 En hoe wonderlijk: vlak voor wij aanmeerden ( motor af, stil uitdrijvend ) zongen we ons wonderschone "Irish Blessing" met "Rain upon your fields" en ja daar kwamen de eerste druppels.

Een magisch moment.

Snel werd de boot ontruimd en opgeruimd. De kapitein ging nog even een overkappinkje opzetten, terwijl wij ons begaven naar het ludieke en historisch gegroeide huis van Lajla.

 Daar was het tijd voor de " Afterparty" en werden onder meer Heleen en Theo geroemd voor hun inzet om ons koor te laten groeien tot wat het ook nu weer is: een Wereldkoor, met veel vers groen.

Rotterdam, 30 juni 2017.

tekst : Henk.
foto's : Henk, Wietske.