Het Rootskoor zingt in Pro Rege,

Het Rootskoor in Pro Rege.

Het is donderdagavond. Het Rootskoor Rotterdam zingt voor de tweede keer in haar nieuwe accommodatie: Pro Rege in Rotterdam Kralingen. Gelukkig is parkeren hier geen probleem en na 18.00 uur gratis. Ik vind na wat gegoochel ( neen geen gegoogle ) met het éénrichtingsverkeer een mooie plek in het Rozenburgpark, bij het Libanon Lyceum  Pro Rege ligt op loopafstand. Anderen maken gebruik van de metro die op de halte Voorschotenlaan stopt.

Inmiddels weet ik waar ik alles kan vinden. De buitenkant toont dat de Pro Reges thuis zijn en ik naar binnen kan.

Eigenlijk zouden we zingen in de bovenzaal, maar in verband met Covid en een aangeland tango-gezelschap krijgen we de kerkzaal tot onze beschikking.

Onze voorganger Herbert neemt moeiteloos plaats op het altaar en buigt zich onmiddellijk over de partituur op zoek naar zijn stemvork, terwijl de bassen zich achter de sopranen nestelen. Er is nog tijd voor wat nuttig overleg, maar bij het eerste teken veren zowel sopranen als alten op van hun stoel. De sfeer is gezet. Het inzingen begint.

Halverwege is het tijd voor pauze. Tijd om boven de bar te gaan verkennen en wat mee te deinen op Malando muziek. Helaas heeft de bar geen Westmalle Dubbel, wat ik wel een minpintje vindt. 

Om bij de bar te komen is wel wat klimwerk nodig en van boven af heeft het wel iets van een zwarte piste op de wintersport. 

 

Er is gelukkig net als daar een lift aanwezig, verstopt in een van de vele zij-gangetjes. Een ideale plek voor een kort en intiem samen zijn. Yes !

Terug in de kerkzaal valt het mij op dat er weliswaar veel ruimte is, maar dat het geheel ook nogal kaal in aankleding is. Er is een lichtpunt ( figuurlijk ) en dat is de goed doorwerkte collage boven het altaar. Daar vind ik ook de kleuren in terug die ons koor zo kenmerkt. Zo zijn links onderaan de bassen te zien, in het midden het heilig vuur van de tenoren. Er is ook een zoekelement, dat mogelijk met Bogoroditse Devo heeft te maken. Kortom er is veel te zien.

De akoestiek is echter prima. Vanuit mijn positie bij de bassen komt alles wat Herbert zegt als een trilling naar mij toe. Dat is wel even wennen. Tijd voor een geluidsopname.

 

 

 

Op 10 februari zingen we weer verder. 

Henk, 27 januari 2022.

https://youtu.be/InMhSNBlIg8

Deze link gaat naar Bogoroditse Devo met bladmuziek.
 

Rootskoor at the Akropolis 2008.

 Uit de oude doos..........Roots at the Akropolis 2008.

Het is rond kwart voor acht als ik op goed geluk Schiebroek binnenrij voor een concert in de aula van Humanitas, de Akropolis. Het duurt even voor ik voor de juiste schuifdeuren sta.

 In de hal zie ik wat oudere medemensen die zo te zien wel een vrolijke neut, sorry, noot, kunnen gebruiken.

Een heel lieve dame door wie ik heel veel later wel verzorgd zou willen worden wijst mij de weg naar het artiestenverblijf. Net op tijd voor het inzingen. Ik ben vanavond grotendeels in het rood. Het is immers een Kerstconcert. Heel apart, vooral omdat de meesten in het zwart gekleed zijn.

In een nabijgelegen ruimte verblijft een herdershond. Bij het inzingen van Ja Ma Lena brengt hij een van grote diepte komende jank voort. De toon is gezet. Ook voor hem.

We zingen van alles maar een klein stukje, want met alle gehoorapparaatjes op scherp willen wij nog niet alles verklappen.

  Ons potentieel bloot geven, zal ik maar zeggen.

En dan is het zover: licht tintelend van de spanning lopen wij naar de grote aula. Als ik naar boven kijk, waar de ingangen van de diverse woonlagen zijn zie ik dat er dranghekken geplaatst zijn. Zo zal de te verwachte toeloop van ouderen worden gekanaliseerd.

Voor ons: een zaal vol......ons publiek. Even verwacht ik dat zij "vol verwachting klopt ons hart" zullen gaan zingen, zodat wij daar over heen "daar bij die molen" kunnen gaan inzetten.

Zo niet wij. Wij gaan los met ons multiculturele vierstemmige repertoire. Jiddish, Russisch, Ewuradzees, Bosnisch, Iers, Afrikaans...... Alles komt in een hoog swingend tempo voorbij. Hier en daar ondersteund door piano en saxofoon.

Diep onder de indruk en met alle zintuigen open neemt men ons waar. En dan trekken wij het aula-veld in om temidden van hen een fraai Soefilied te zingen. Er daalt een diepe ontspanning in de zaal.

Niet voor lang: met het Tsarenlied Ngogajaletha en Walamalese krijgen we ieder weer op de punt van de al dan niet rollende stoel. Yes ! Dan nog een Szakura en Hasjiwenoe. En om af te sluiten het prachtige Irish Blessing.

Inmiddels heeft de hoofdzuster signalen af gegeven om wat kalmer aan te doen, er moet vannacht ook nog geslapen worden.

Onder een daverend applaus verlaten wij het podium, waarna wij ons terug spoeden naar onze studio waar wij tot in de kleine uurtjes, zingen, dansen en drinken.

Een uniek Hollands lied klinkt: En we gaan nog niet naar huis.....

Nou ja, uiteindelijk wel. Een ervaring rijker.

Henk.