Rootskoor Kerst 2024.

 

 

 Op donderdag 19 december kwam het RootskoorRotterdam voor het laatst bijeen in 2024. En zoals gebruikelijk werd die avond begonnen met een uitvoering van Heel Roots Bakt. Marjolein, Peter en Arie hadden de barruimte omgetoverd in een "Kerststal" en daar konden alle culinaire vondsten worden uitgestald. Boven de deur was te zien dat het hier om een 6 sterrenrestaurant ging.

 

 

Een van de grote en ook stille inspirators van deze viering is Els, hier op foto met onze goedgemutste Franca.

 

 Daarna werd het tijd om ons Kerstrepertoire te gaan zingen. Maar eerst deden wij onder aanvoering van Herbert onze Kerstyoga en dansten we feestelijk in het rond op Kool And The Gang, een ander succsvol koor. 

 

Eerst werden bij de sopranen en de alten de puntjes nog even op de ï gezet, altijd mooi om te zien en te horen. Daarna was het tijd voor het invliegen van de engel Gabriël, aankondiger van een bijzondere geboorte, die wij bezongen in Puer Natus. Tussendoor een Tibie Poem. Herbert had echter ook een verrassing: voor het eerst sinds de 13de eeuw werd het Ave Verum Corpus aan het Kerstrepertoire toegevoegd. Dat werd dus flink oefenen en het klonk uiteindelijk zo:
 

 

Een traditionel uit de Oekraïne Nova Radist Strala werd geboren in the Light of the World en opgewekt door onze eigen zang brachten we Conventry Girls Lully Lullay. Helaas werd Maria in het Dornwald vergeten en bleef onduidelijk waar de herdertjes deze nacht zouden gaan overnachten. Ik miste Strälende Juul, omdat ik dan gelijk meisjes met kaarsjes op hun hoofd zie lopen. En dat vind ik gewoon mooi. Tsja, het is ook wel een groot aanbod in deze tijd.

Ook was er taart in de pauze, verzorgt door het Jolanda Quartet ( met Alexandra, Ina, Maria ).  En dat werd een happening, het zingen maakte plaats voor likkebaarden en aanwijzen welk stukje het lekkerst zou zijn. Leuk ook dat wij erop stonden in onze Zomeravondboot.

Er is zelfs een opname van.

Van de boot bleven op het einde wat wrakstukjes over.

En toen werd het wat verwarrend. De taart was namelijk bedoeld als toetje na de maaltijd, maar omdat deze nu in de pauze met verrukkelijke Glühwein ( bravo Marjolijn en Peter ) werd gepresenteerd , bleven de bedoelde pauzehapjes nog even in de vriezer. We zongen nog het een en ander en toen gingen we de kerk in om nog mooier te klinken. 

Mooier kan toch niet dachten Sandra en Bert en gingen huiswaarts net als andere onwetenden, die direct na het zingen de kerk uitgingen.

Maar binnen presenteerde Marjolein haar niet te overrtreffen gevulde eitjes in de vorm van sparreboompjes. Een lekkernij van de eerste orde. Had zij maar wat eerder HoHoHo tegen de niet zo slimme weglopers gezegd.

Dat was wel een geluk voor diegenen die gebleven waren. Garnaaltjes met zeewier. Aart zag ineens allerlei hapjes die hij thuis nooit kreeg en hij vertelde er graag over. Met instemmend geknik van Olivier en Karel, voor wie dit ook ongekend was.

Het was al met al weer een mooie, gezellige avond en een goede reden om volgend jaar uit en met volle borst verder te gaan.

Met dank aan allen die dit mogelijk maakten.

Henk.

 

 

Rootskoor Rotterdam op de Rotte.

 Ook deze keer zochten we, nou ja, de commissie, naar een waardige afsluiting van ons zangseizoen. In het verleden deden wij dit wel eens met de boot van Plaswijk of een rederij langs de Rotte. Altijd weer heel bijzonder. Na overleg van links naar rechts en van rechts naar links, besloot Marian een grote motorsloep met toilet te reserveren. De bemanning van 32 hoofden en een kapitein waren snel geronseld.

Vandaag lag het startpunt aan de Linker Rottekade. Wij werden daar om 19.30 uur verwacht om in te schepen ( en in te laden ). We zouden dan om 20.00 uur van wal steken. Een rustige plek met de mogelijkheid tot voorzit op de bankjes of nazit in het nabijgelegen café.

Op aanraden van Theo had iedereen voor niet meer dan 10 personen drank en eten meegenomen. Aanvankelijk was dat alles nog wat verscholen en tegelijkertijd kwam er van alles op tafel, zoals de heerlijk krokante flapjes van Alexandra. Daar is - bijna - geen foto van: ze waren te lekker en daardoor te snel weg. Een zgn. flap uit. De rest zag er overigens zo uit:

 We maakten kennis met onze kapitein die rustig zittend achter zijn stuurwiel ook dit bonte gezelschap vol klanken over zich heen kon laten komen komen.

In eerste instantie een groep van een al rust en vol verwachting. Bij de afvaart werd een oud zeemanslied ingezet ( stond niet in de bundel ).

Onderweg was voor veel amusement gezorgd. Zo zongen we veel evergreens voor elkaar en onszelf. Herbert, onze grote leidsman en vandaag eerste stuurman riep ons op naar de ander toe te zingen. Vreemd was wel dat toen ik mensen op 100 meter zag ,hij ineens zachter wilde. Hierbij werd overigens ons internationale klankpalet gelijk duidelijk. Het was niet echt mooi, maar wel vanuit het hart.

Ook waren er naast strak geleide koorzang en ritmisch geklap persoonlijke solo's, duo's en quartetten en daar werd zichtbaar van genoten.

Wie nog niet zo bekend was met ons bonte repertoire werd goed begeleid. Je stond er nooit alleen voor.

Onderweg kwamen we veel passanten tegen die heel vrolijk en enthousiast op ons Afrikaans repertoire reageerden.

 

 

 Wat nu precies het toilet aan boord was, was onduidelijk en werd ook niet duidelijk. Niemand die het wilde proberen. Wel deden de meest wilde suggesties de ronde.

 

We passeerden een van de karakteristieke molens aan de Rotte. Het was dezelfde als die van de voorgaande keer. En wat een mooi clair obscur.

 

 Verrassend was dat Els een voorbijganger zover kreeg dat hij onze tocht ( waarbij wij als vrienden elkaar over de rivier heen droegen ) op film kon vastleggen. Samen onder de brug door.....lalalala.....lalalalala....when the river is deep.

 

 

 Het onder een brug doorgaan was niet altijd even simpel. Op een zeker moment was het duiken of stoten. Iedereen dook wat de kwaliteit van de zang niet echt ten goede kwam.

 

 

 

Intussen kleurde de lucht pastel. De zon was onder en wij keerden terug naar waar het eerder begonnen was. Met een sfeervol Tibie 4 beëindigden we onze reis. Er werd onderling hartelijk afscheid genomen. Sommigen gingen naar hun tram, auto, fiets en anderen gingen het café in voor een laatste oorlam. Het was weer mooi geweest.

Dankjewel allemaal.

Tekst : Henk.

Film en fotografie: Els, Mar, Marleen, Henk, Arie.

Na het publiceren van dit blog kwam nog een grote serie fraaie foto's van Arie ( Hoflaankerk ) binnen. Hierbij een kleine selectie.

Boottochtjes van toen.

 

Tibie Poem van Mockranjac.

Na de pauze gaan we even de grote ruimte van de Hoflaankerk in. Daar is een grootse akoestiek en die willen we even  verkennen met Tibie Poem van Mockranjac.

Om niet af te leiden van de zang blijft het plafond in beeld.

En nog een Tibie Poem.

 

Ons jongste lid is jarig en dat vieren we graag.

 Daar ons Rootskoor al in 1995 is opgericht en veel leden er helemaal aan verknocht zijn geraakt is het niet zo vreemd dat de gemiddelde leeftijd boven het landelijk gemiddelde uitsteekt. Dat doet niets af aan het plezier, de tomeloze energie ( ook van onze dirigent ) en onze vierstemmige zangkunsten.

Er is echter een uitzondering: Jolanda. Zij is met haar 16 jaar veruit het jongste lid en dat vieren wij graag. Zij zou in de pauze langskomen met een verrassing en wij zouden haar verwelkomen met het helaas van Russische oorsprong zijnde verjaardagslied voor de tsaar: Nojagaletha.

En zo geschiedde. Jolanda was aangenaam verrast. Wij ook ,want zij had een grote taart meegebracht, waarop wij te zien waren in concert-stand. Zomer 2023 hadden wij een "Maria-project" in de kerk " Het Steiger". Jolanda nam daar ook deel aan een expositie van Mariabeelden.

Maar eerst de taart:

Leuke bijkomstigheid was dat wij elkaar vervolgens - via de taart - opaten. Wat waren wij lekker !

Helaas was ondergetekende niet snel genoeg om het verjaardagslied te registreren. Gelukkig kwam onze dirigent met een feestelijk vervolgnummer "Syahamba". Vermoedelijk een lied waarmee de Zoeloes hun verjaardag vierden.

Tot over 4 jaar....eh.... 14 maart 2024 bedoel ik.

 

Seizoensafsluiting Rootskoor in de Hoflaankerk.

 

  Met het naderen van de Kerst kwam ook weer het idee en het verlangen naar een mooie afsluiting van dit zangseizoen. In het verleden gebeurde dat met een verzorgde maaltijd ( door anderen of onszelf ). Deze keer kwam het seizoen-einde wat sneller dan verwacht: 14 december i.p.v. 21december. Ook waren we recent verhuisd van Pro Rege naar de Witte Zaal in de Hoflaankerk.

De diverse commissieleden besloten na overleg het dit jaar anders te doen: een vroege start met een voorzitronde in de bar. Theo liet het ons weten. Het liefst met een rood accent.

 Sommigen namen dit heel serieus ( totaal rood ), anderen iets minder. Het maakte niet uit, de sfeer was gelijk optimaal. Daarna officieel zingen, een drankpauze met tot slot een bonte Kerstavond o.l.v. het duo Marjanne ( speciaal ingevlogen ) en Hans.

Over het officiële repertoire bestond geen twijfel. Onze Amsterdamse engel stuurde ( heel modern ) zijn aankondiging via de app.

Inmiddels werd de zaal door andere engelen in de juiste sfeer gebracht met lichtsnoeren die van overal bijeen waren gekomen voor deze viering.

Nadat Herbert ons met toepasselijke oefeningen  stem- en andere banden liet oprekken werd het tijd voor een in-dance. Dit maal op Stuck in the middle van Steelers Wheel. De onmiddellijke herkenning van dit wat leeftijdsgebonden lied droeg bij aan de sfeer tijdens de uitvoering. Er kwam ook veel ter sprake.

Daarna begon het serieuzere werk. Een combinatie van instuderen en tegelijk uitvoeren, met een Herbert die strooide met toonaarden zodat het uiteindelijk harmonisch klonk. Daarna had iedereen dorst en daar kwamen Marjolein, Peter en hun onafscheidelijke assistent in beeld.

Zij schonken een aantrekkelijk ogende en verwarmende Glühwein voor ons in, voorzien van een vitaminerijk waaiertje. Er waren Frankiaanse groentesnacks, marsepeinen bolletjes ( ja, zoet kan ook heel goed ), maar het hoogtepunt lag ook nu weer bij de schier eindeloze stroom bitterballen van Peter. 

 

Een tweede glas Glühwein ( door Peter omgetoverd in een soort van vloeibare rumboon ) deed het goed. Ik kreeg een rendiergevoel en wilde snel naar boven om met de belletjes ( ja Marjanne en Hans hadden alles uit "de kindertijd" als hulpstukken meegenomen ) te spelen. 

Echt een rammelaar voor iedereen. 

Zij hadden ook een leuk boekje gemaakt met allerlei kerst- en andere liedjes speciaal voor deze community-singing. Tussendoor deden we wat zoekoefeningen, maar dat maakte alleen maar nieuwsgierig. Hans en Marjanne speelden en zongen en na het lezen van de tekst deden we allemaal van harte mee.

Dat gold ook voor de aanwezige bekroonde bestuursleden.

Daarna was er nog tijd voor wat nazingen in de zaal of nazitten in de bar. Tot in de kleine uurtjes.

Het was weer top geweest. Met dank aan alle scheppers daarvan. Als verlichte sterren verdwenen wij in de nacht om elders verder te stralen.

Rotterdam,14 december, Henk van der Veen.

Fotografie: Theo, Henk.