Het is donderdagavond 3 juli als wij ons melden voor de afvaart van het Rootskoor. Els heeft het zo geregeld dat wij een boot hebben waar wij precies inpassen met alle eten en drinken in het midden. Zo wordt voorkomen dat wij ( de lading ) gaan schuiven, terwijl alles verder onder handbereik blijft.
Maria vraagt zich al bij de afvaart af of deze sloep wel bestand is tegen het zingen van Babathandaza, maar de jarige Thea kan daar heerlijk om lachen. En nadat iedereen iedereen in de boot heeft genomen zorgt onze blauwe engel voor de juiste richting. Omdat hij dat met liefde doet, zingen wij voor hem : Amor, Amor.
Het is rustig op de Rotte en terwijl we voortkabbelen, babbelen en knabbelen we er op los. Ook wordt er van alles geopend en doorgegeven. Natuurlijk zonder vlekken op onze partituren te maken. Op het zingen na is dit Roots op haar best.
Naast Thea viert ook Aart zijn verjaardag aan boord. Hij doet dat zo intens mogelijk en we leven heel intens mee.
Els heeft ook dit jaar haar familie attent gemaakt op onze tocht en ja vanuit de verte zien wij hen staan. En zie: van dichtbij zijn zij nog knapper dan van afstand. Dat geeft veel beroering in de boot. Een van hen kon zelfs razendsnel van positie wisselen, wat een nieuwe golf van enthousiasme tot gevolg had.
Ondertussen kwamen er ook wat voetjes van de vloer en werd er uitgebreid gesmikkeld. Dat Herbert naast Old Amsterdam ook iets anders at verbaasde mij.
Geleidelijk aan begon de zon onder te gaan en zorgde de lichtval voor een toenemende graad van schoonheid. Sommigen werden met een aureool gesierd bij het zingen van het Ave Verum, dat wonderlijke zeemanslied.
En zo daalde de avondstilte over de Rotte. Slechts hier en daar nog wat gesnater, maar toch..........
Het werd tijd om terug te keren. Onze stuurman keerde bekwaam de boot en in het zicht van de haven werd door ons een Irish Blessing gezongen. Altijd mooi. Als eerste verliet onze stuurman ( mogelijk toch geëmotioneerd ) de boot. Een wat vreemde volgorde.
Daarna begon het uitstappen. Dat viel niet altijd mee, omdat ook zeebenen moeten wennen aan vaste aarde. Of was het de witte wijn of het Spaanse bier ?
Heelhuids aan land werd er links, rechts en soms dwars door het midden nog wat geknuffeld. Op naar de zomer en in september weer gezond en wel aan boord.
Het was weer mooi geweest. Met dank aan Els en haar bemanning.
Rotterdam, 4 juli 2025
Henk van der Veen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten