Na de pauze gaan we even de grote ruimte van de Hoflaankerk in. Daar is een grootse akoestiek en die willen we even verkennen met Tibie Poem van Mockranjac.
Om niet af te leiden van de zang blijft het plafond in beeld.
Om niet af te leiden van de zang blijft het plafond in beeld.
Daar ons Rootskoor al in 1995 is opgericht en veel leden er helemaal aan verknocht zijn geraakt is het niet zo vreemd dat de gemiddelde leeftijd boven het landelijk gemiddelde uitsteekt. Dat doet niets af aan het plezier, de tomeloze energie ( ook van onze dirigent ) en onze vierstemmige zangkunsten.
Er is echter een uitzondering: Jolanda. Zij is met haar 16 jaar veruit het jongste lid en dat vieren wij graag. Zij zou in de pauze langskomen met een verrassing en wij zouden haar verwelkomen met het helaas van Russische oorsprong zijnde verjaardagslied voor de tsaar: Nojagaletha.
En zo geschiedde. Jolanda was aangenaam verrast. Wij ook ,want zij had een grote taart meegebracht, waarop wij te zien waren in concert-stand. Zomer 2023 hadden wij een "Maria-project" in de kerk " Het Steiger". Jolanda nam daar ook deel aan een expositie van Mariabeelden.
Maar eerst de taart:
Leuke bijkomstigheid was dat wij elkaar vervolgens - via de taart - opaten. Wat waren wij lekker !
Helaas was ondergetekende niet snel genoeg om het verjaardagslied te registreren. Gelukkig kwam onze dirigent met een feestelijk vervolgnummer "Syahamba". Vermoedelijk een lied waarmee de Zoeloes hun verjaardag vierden.
Tot over 4 jaar....eh.... 14 maart 2024 bedoel ik.
Met het naderen van de Kerst kwam ook weer het idee en het verlangen naar een mooie afsluiting van dit zangseizoen. In het verleden gebeurde dat met een verzorgde maaltijd ( door anderen of onszelf ). Deze keer kwam het seizoen-einde wat sneller dan verwacht: 14 december i.p.v. 21december. Ook waren we recent verhuisd van Pro Rege naar de Witte Zaal in de Hoflaankerk.
De diverse commissieleden besloten na overleg het dit jaar anders te doen: een vroege start met een voorzitronde in de bar. Theo liet het ons weten. Het liefst met een rood accent.
Sommigen
namen dit heel serieus ( totaal rood ), anderen
iets minder. Het maakte niet uit, de sfeer was gelijk
optimaal. Daarna officieel zingen, een drankpauze met tot slot een bonte
Kerstavond o.l.v. het duo Marjanne ( speciaal ingevlogen ) en Hans.
Over
het officiële repertoire bestond geen twijfel. Onze Amsterdamse engel
stuurde ( heel modern ) zijn aankondiging via de app.
Inmiddels werd de zaal door andere engelen in de juiste sfeer gebracht met lichtsnoeren die van overal bijeen waren gekomen voor deze viering.
Nadat
Herbert ons met toepasselijke oefeningen stem- en andere banden liet
oprekken werd het tijd voor een in-dance. Dit maal op Stuck in the
middle van Steelers Wheel. De onmiddellijke herkenning van dit
wat leeftijdsgebonden lied droeg bij aan de sfeer tijdens de uitvoering. Er kwam ook veel ter sprake.
Daarna begon het serieuzere werk. Een combinatie van instuderen en tegelijk uitvoeren, met een Herbert die strooide met toonaarden zodat het uiteindelijk harmonisch klonk. Daarna had iedereen dorst en daar kwamen Marjolein, Peter en hun onafscheidelijke assistent in beeld.
Dat gold ook voor de aanwezige bekroonde bestuursleden.
Rootskoor Rotterdam in De Wende.
Aan
elk zangseizoen komt een einde. Ook nu. Meestal doen we zoiets op een
ongebruikelijke locatie. Anders dan normaal en deze keer kwam Els met
het initiatief om dit in De Wende, in de Oosterflank te doen. Daar zou
onze veelkleurigheid goed tot haar recht komen.
Voor
de liefhebsters ( waar waren de bassen ? ) begon er om 17.30 uur een
cursus "werken met glas". Er was een bonte hoeveelheid glas uitgestald
die na het verzamelen van de delen geheel intuïtief compositorisch op de
betreffende ondergrond aangebracht werd. Dit leidde tot grote
tevredenheid en geluk ( het zou later nog doorklinken in de zang ).
Vanaf 18.30 uur kwamen de meeste anderen binnen met tal van zelfbereide heerlijkheden in allerlei kleuren. Soms heel Hollands, soms heel Kip Madras en alles daar tussen in. De kleurstellingen uit de eerste activiteit breidden zich uit.
Er werd genoten. Van elkaar en alles daaromheen.
Om half acht meldde ik mij aan de poort van De Wende. Met enige verbazing en verwondering liep ik de gemeenschapsruimte binnen. Een bonte variëteit aan meubels, objecten, kleuren gaf het iets feestelijks en voor wie het even niet zag zitten,die kon plaatsnemen aan de bar waar hoop in 3 talen getapt werd.
Allemaal vrijwilligerswerk, vertelde een aardige dame, Grecia, mij. Alle spullen verzameld en ver- of bewerkt. Het deed mij aan de Duitse kunstenaar Hundertwasser denken of aan de Tarottuin van Niki de St.Phalle. Er was een hartjestafel , een tafel met ingebouwde bordjes, een witte voor als je even niet wist en een bank met tijgervel die voortkwam uit een voormalig ledikant. Ik mocht er even op gaan zitten en inderdaad: het voelde koninklijk.
Overal waren boeken om mee te nemen en wilde je je haar kammen: in de aanwezige klassieke spiegel zat het gelijk netjes. Zij vertelde mij dat ze prachtige foto's had gemaakt van etende koorleden en die wilde ik wel zien, dus kwam het snel tot een uitwisseling via Whats App.
Intussen waren de buiken rond en de schalen bijna leeg. Een laatste stukje Madras á la VanderVoort mocht nog plaatsnemen op het bord van Sandra. Even later blies Bert de laatste waxinelichtjes onder de lege pan uit. Het werd tijd om te gaan zingen.
Ook
fijn was dat als we de begintoon goed hadden Herbert ons met applaus
verraste en dat deed goed. Ons repertoire stroomde als een rivier onder
zijn leiding en na verloop van tijd hadden wij allen tintelingen in
vingers en voeten. En dan weet je dat je goed bezig bent. Mother of God
klonk prachtig in deze binnentuin en South Africa bracht de donkerste
krachten in ons boven ( wel op een nette manier ).
Met dank aan allen voor jullie bijdrage ( Els in het bijzonder ) voor deze unieke avond ( en al de toegezonden foto's ).
Afscheid Pro Rege.
Nadat wij, het Rootskoor Rotterdam, ons oude thuishonk Djoj hadden moeten verlaten, kwamen wij terecht in Pro Rege, een kerk met een zalencentrum.
Het zingen en dansen deden we beneden. Voor de pauze en de nazit gingen we naar boven. Naar de door Peter en Marjolijn bemande bar.
Helaas
ging nu ook daar het licht uit. Het pand werd verkocht en zou verbouwd
worden naar een andere bestemming. Weer lieten we enkele dierbare
herinneringen achter, zoals de 70ste verjaardag van dirigent Herbert.
Het
orgelconcert van Peter en Karel, mogelijk gesponsord door Schoonenberg.
De meditatieve momenten vooraf en een gezellig etentje uit eigen
keuken.
En de bitterballen na afloop.
De laatste beelden van het koor in de kerk ( met dank aan Alexandra ).
De avond werd boven feestelijk afgesloten met "The Old Boys", een door de tijd gelouterd bandje op wasbord, bas, gitaar, mondharmonica en zang.
Het was een prima uitsmijter naast de bitterballen.
Tot ziens in ons nieuwe onderkomen aan de Hoflaan.
Na de pauze gaan we even de grote ruimte van de Hoflaankerk in. Daar is een grootse akoestiek en die willen we even verkennen met Tibie P...