Onze dirigent wordt 70 jaar. Forever young.

Onze dirigent Herbert de "Jonge" wordt 70 jaar.

Forever Young

Hij had er niet echt naar uitgekeken, maar zich wel goed voorbereid om dit historische moment tegemoet te treden. Het was dan ook een eer om de laatste uren van zijn 69ste jaar te mogen meemaken. En natuurlijk gebeurde dat op donderdagavond bij zijn wereldkoor Roots Rotterdam, waar hij inmiddels ca. 27 jaar leiding aan gaf.

Het begon zoals gebruikelijk: hij liet zien hoe hij zichzelf kon rekken, strekken ( kreunen mag ) vanaf zijn stoel. Hoe hij erg goed in handjeklap was en nog meer van deze vaardigheden. En wij deden vrolijk mee binnen onze mogelijkheden. En hij genoot daar volop van. Ook van de aanwezigheid van Peter en Ingrid, die daarmee ook Djoj even terug brachten. Even een Quatre Mains met Peter, net als toen.

En om verder op te warmen dansten we op Chanda Mamma rond in de kerk. Precies zoals het ooit begonnen en bedoeld was. Zingen en dansen ter ere van............. 

Na een bevlogen inzingen was het ook tijd om Herbert te huldigen. Dat ging natuurlijk met het ( inmiddels wat foute ) verjaardagslied van de Tsaar: Nogajaletha . Ook het moment om alle jarigen uit de afgelopen periode daarin te laten delen. Er werd met passie en intense beleving gezongen en dat leverde bewogen beelden op.

Gelukkig werd er ook weer geland. 

Tijd nu voor een toespraak van Theo ( een die iedereen wel op zijn of haar zeventigste verjaardag zou willen ), waarbij Herbert een biertje van de kwaliteit "Maaswater" overhandigd kreeg. Dat was even schrikken, maar Theo had meer om zo de eerste smaak wat weg te kunnen spoelen.

 

Theo's assistente bracht Herbert vervolgens een bloemenhulde, waarna het zingen pas echt kon gaan beginnen. Herbert stelde iemand voor die veel voor hem betekend had : Mamma Babethandaza, wiens naam wij veelvuldig moesten herhalen ( alsof ze doof was ). En er was ook tijd voor het spirituele lied ( bij het ouder worden neemt de behoefte daaraan toe, heb ik gehoord ). Oh Lord hear my Prayer, Mother of God, An Irish Blessing en tenslotte.....de voleinding: Alleluja !

Wij zongen zoals we nog nooit gezongen hadden en dat betaalde zich in de pauze uit. Niet in bitcoins, maar in bitterballen, heel veel bitterballen. Heerlijk en heel warm, dus kon er nu even niet gezongen worden.

Het was allemaal zo tof, cool of vet dat we gelijk een afspraak voor over 14 dagen maakten. Gewoon om het allemaal nog eens dunnetjes over te doen. Herbert zou dan echt 70 zijn en om met Matthijs van Nieuwkerk te spreken: Forever Young.

 Tekst : Henk.

Fotografie: Lena en Henk.