ONK meets, greets and sings ROOTS

Roots zingt samen met het het Noorse koor ONK ( met een / door de O ).

Het is zondag 12 juni. Er waren wat "Nordische" onzekerheden aan vooraf gegaan, maar nu was het zover. Wij zouden samenkomen en samen en afzonderlijk zingen in de Noorse kerk aan de Westzeedijk in Rotterdam. En het zou niet bij zingen alleen blijven, want er werden ons wafels en taarten beloofd. JA ! ( ook in het Noors ).

De kerk werd in 1914 door Noorse timmerlieden gebouwd. Ze gebruikten hiervoor hout en bouwmaterialen uit Noorwegen. Als ontwerp diende de Noorse staafkerk uit de17de eeuw. Het is gebouwd om Noorse zeelui een tijdelijk thuis te bieden en om hun geloof te kunnen belijden (Luthers ). In 1937 werd het kerkje 170 meter verplaatst omdat de Maastunnel aangelegd zou worden.In 1941 viel een brandbom op het woongedeelte, maar de kerk ( uiterst links ) werd gespaard. Sinds 1999 is het een Rijksmonument.

 De weg ernaartoe voelde als een soort van pelgrimage. Een auto kon je daar niet kwijt, dus werd het lopen, fietsen of de metro. Dat gaf ons de kans om nog even een blik werpen op het oude Dijkzigt ( 1961 - 2022 ) dat klaar stond om gesloopt te worden. Het zag er wat troosteloos ( bijna Oekraïens ? ) uit. Janneke maakte er een foto van. 

  Eenmaal bij de kerk aangekomen vonden wij onze medepelgrims, waarvan de meesten per fiets reisden, ja zelfs tegen de harde Westzeedijkse wind in. Gelukkig werden we snel opgevangen door een dame in het geel en een in het paars en werden we omgeleid naar de achterzijde van de Sjomanskirken /.

Binnen zag het er gezellig uit. De tafels waren gedekt met taarten en wafels. Van de taarten had de groep Trondheim al mogen proeven, maar niet teveel, zo hoorde ik. Ze waren ronduit heerlijk. Marjolijn legde onze tevredenheid fotografisch vast.

 

 Na dit gezellige intermezzo maakten wij kennis met de kerk en de voorgangster, die ons van alle details op de hoogte bracht. Het had iets van een levenswerk zo bevlogen vertelde zij, en een milde Noor achterin maande haar om het toch vooral niet te lang te maken. Tevergeefs. De reddingsboot ( rechtsboven ) aan het plafond hielp uiteindelijk wel om de finish te bereiken..

Er viel ook veel te zien. De houten wanden en plafonds waren Noors gedecoreerd. En deden mij denken aan die uit de series Vikings en Walhalla op Netflix. Wel waren de afbeeldingen van Thor, Odin en Freya vervangen door Engelen en Christus aan het kruis ( een pijnlijke afbeelding, uiteindelijk met een goede afloop ). En dat is fijn.

En toen werd het tijd om te zingen. We waren met een bijna compleet koor en ons goed ingestudeerde repertoire ging van een Oekraïens wiegelied, een Noors zonder zeilen lied naar een Ierse zegening. 

Allemaal heel mooi en mede ondersteund door de dirigente uit Trömso, van boven de poolcirkel, zo vertelde zij. Soms kon je bij haar het Noorderlicht zien glanzen.

 Daarna was het tijd voor ONK. Een dynamisch en krachtig zingend koor. Op het moment dat ik mij even naar de benedenverdieping ( toiletten ) begaf en te midden van de wit houten lambriseringen naar de zang luisterde, kwamen herinneringen op naar de film "As it is in heaven". ( Weliswaar Zweeds maar dat verschil hoor ik niet, 2004 ).

De middag werd afgesloten met een collectief gezongen Irish Blessing. Helaas een te groot bestand om toe te voegen.

Eenmaal buiten ervoeren wij allen iets feestelijks en om dat te vieren gingen we het park in om een afsluitend terrasje te pakken. Helaas hadden honderden Nederlanders een soortgelijk feestelijk gevoel, want er was 1 stoel beschikbaar en wij waren met 18. Ook was er een rij aan de bar. Een deel van de groep ging zich toen maar koesteren in de zon, terwijl een ander deel als bankzitters de schaduw opzocht.

Gelukkig had het alziend oog van Karel een accommodatie ontdekt waar ze ijs van boven de poolcirkel ( Trömso ? ) verkochten. In meerdere  smaken in hoorntjes van IJslands lava. Ja er gebeurden vandaag bijzondere dingen.

Ook alle fietsen stonden er nog en met een windje in de rug kon naar huis gepeddeld worden. Het was weer mooi geweest. Met dank aan de initiatiefnemers.

 

TAKK SKAL DU HA.

Henk, Rotterdam, 12 juni 2022.